11 lipca w południe na cmentarzu komunalnym w Głubczycach, odbyły się uroczystości upamiętniające mord ludności polskiej na Wołyniu 73 lata temu.
Dnia 11.07.2016r. Komenda Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Głubczycach wzięła udział w 73. Rocznicy Mordu Ludności Polskiej na Wołyniu. Ludobójstwo dokonane na ludności polskiej przez nacjonalistów ukraińskich podczas II wojny światowej było jedną z najstraszniejszych zbrodni w historii narodu polskiego.
W celu uczczenia pamięci ofiar „Krwawej Niedzieli” na Cmentarzu Komunalnym w Głubczycach przed Kamieniem Pamięci Kresowiaków i Pomnikiem Sybiraków zgromadzili się przedstawiciele Władz Samorządowych, Związków Kombatanckich, Służby Mundurowe, Kresowiacy, Poczty Sztandarowe, harcerze oraz młodzież szkolna.
O godzinie 12:00 odbył się uroczysty apel, po którym ksiądz Adam Szubka, proboszcz Parafii Bogdanowice, a zarazem kapelan Kresowian Głubczyckich, nawiązał do tragicznych wydarzeń, mających miejsce latem 1943 roku na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej Polskiej. Następnie odbyła się wspólna modlitwa, po której dh hm. Zygmunt Kosowski wyrecytował wzruszający wiersz.
Na zakończenie uroczystości zgromadzeni odsłuchali ożywiającą pamięć o ofiarach pieśń „Wołyń”, po czym delegacje złożyły kwiaty i zapaliły znicze przed „Kamieniem Pamięci” na Cmentarzu Komunalnym w Głubczycach.
Dh Joanna Kuc
Historia
O świcie (godzina 3:00 nad ranem) 11 lipca 1943 r. oddziały UPA dokonały skoordynowanego ataku na 99 polskich miejscowości, głównie w powiatach horochowskim i włodzimierskim pod hasłem "Śmierć Lachom". Po otoczeniu wsi, by uniemożliwić mieszkańcom ucieczkę, dochodziło do rzezi i zniszczeń. Ludność polska ginęła od kul, siekier, wideł, kos, pił, noży, młotków i innych narzędzi zbrodni. Polskie wsie po wymordowaniu ludności były palone, by uniemożliwić ponowne osiedlenie. Była to akcja dobrze przygotowana i zaplanowana. Na przykład akcję w pow. włodzimierskim poprzedziła koncentracja oddziałów UPA w lasach zawidowskich (na zachód od Porycka), w rejonie Marysin Dolinka, Lachów oraz w rejonie Zdżary, Litowież, Grzybowica. Na cztery dni przed rozpoczęciem akcji we wsiach ukraińskich odbyły się spotkania, na których uświadamiano miejscową ludność o konieczności wymordowania wszystkich Polaków. Rzeź rozpoczęła się około godz. 3 rano 11 lipca 1943 od polskiej wsi Gurów, obejmując swoim zasięgiem: Gurów Wielki, Gurów Mały, Wygrankę, Zdżary, Zabłoćce – Sądową, Nowiny, Zagaję, Poryck, Oleń, Orzeszyn, Romanówkę, Lachów, Swojczów, Gucin i inne. We wsi Gurów na 480 Polaków ocalało tylko 70 osób; w kolonii Orzeszyn na ogólną liczbę 340 mieszkańców zginęło 270 Polaków; we wsi Sądowa spośród 600 Polaków tylko 20 udało się ujść z życiem, w kolonii Zagaje na 350 Polaków uratowało się tylko kilkunastu.
Również tego dnia rano 20-osobowa grupa napastników weszła w czasie mszy św. do kościoła w Porycku, gdzie w ciągu trzydziestu minut zabito ok. 100 ludzi, wśród których były dzieci, kobiety i starcy. Bandyci wymordowali wówczas wszystkich (ok. 200) Polaków mieszkających w Porycku. Podobne ataki na kościoły przeprowadzano w innych miejscowościach.
Zabójstw dokonywano z wielkim okrucieństwem. Wsie i osady polskie ograbiono i spalono. Po dokonanych masakrach do wsi na furmankach wjeżdżali chłopi z sąsiednich wsi ukraińskich, zabierając całe mienie pozostałe po zamordowanych Polakach. Główna akcja trwała do 16 lipca 1943. W całym zaś lipcu 1943 celem napadów stało się co najmniej 530 polskich wsi i osad. Wymordowano wówczas siedemnaście tysięcy Polaków, co stanowiło kulminację czystki etnicznej na Wołyniu.
Źródło: wikipedia
